Μην έχοντας την δυνατότητα να δω σύντομα τους FFDP σε κάποιο μεγάλο φεστιβάλ όπως περίμενα, η ευκαιρία της ολιγόωρης εκδρομής προς βορρά δεν έπρεπε να χαθεί με τίποτα. Τα εισιτήρια κλείσθηκαν, έστω και με δυσκολία αφού το Gig ηταν σχεδόν sold out, πήραμε την καλή μας διάθεση και όσο ζύθο μπορούσαμε και ενωθήκαμε με άλλους φίλους για την εκδρομή στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας.
Ομολογώ ότι ήμουν επιφυλακτικός τον πρώτο καιρό και μετά την ανακοίνωση της ασθένειας του Mustaine καθώς είχα τις αμφιβολίες μου ως προς την αξιοπρεπή εμφάνιση των Megadeth ως special guest. Βέβαια θα ήταν η 6η φορά που θα τους έβλεπα αφού αποτελούν ένα από τα αγαπημένα μου γκρουπ και το ρίσκο ήταν μικρό.
Φτάνοντας νωρίτερα του προγραμματισμένου, είχαμε την ευκαιρία να βολτάρουμε στο κέντρο της Σόφιας και να απολαύσουμε αρκετά καλό καφέ και φαγητό. Το Armeec Arena ήταν σχετικά κοντά και είχαμε όλο τον χρόνο και την άνεση να δούμε μέρος των ODD CREW, του support group από την γείτονα το οποίο έκανε πολύ καλά την δουλειά της προθέρμανσης του κόσμου. Η αλήθεια είναι όμως ότι μια μικρή απογοήτευση την είχαμε μια και ακύρωσαν την τελευταία στιγμή οι BAD WOLVES οι οποίοι θα ήταν κανονικά αυτοί που αρχικά θα μας έβαζαν στο κλίμα. Ας είναι λοιπόν και μεγαλύτερη σημασία έχει το κυρίως πιάτο.
20.00, ακριβώς στην ώρα της η παρέα του Mustaine, σχετικά ορεξάτη εν μέσω ενός πολύ καλού σκηνικού με οθόνες και εφέ, μας έστειλαν κατευθείαν διάστημα με το “hangar 18” συνεχίζοντας με πιο πρόσφατους δυναμίτες και δύο κομματάρες «Τhe threat is real» και «Conquer or die» από την άψογη, κατ’εμέ, τελευταία τους δουλειά. Απολαύσαμε τα κλασικά «Sweating bullets» , «Symphony of Destruction» και «Τrust» ενώ με ιδιαίτερη χαρά για μένα ήταν το αγαπημένο μου «Angry again» καθώς το άκουγα πρώτη φορά live. Για το κλείσιμο μας χάρισαν τους διαχρονικούς δυναμίτες «Peace sells» και «Holy wars» (encore). Μια εμφάνιση αναμενόμενα «επαγγελματική» και αξιοπρεπής με τον David να προσέχει συνεχώς την φωνή του, να έχει καλή επαφή με τον κόσμο (για Mustaine…) και τον γίγαντα Ellefson να μας θυμίζει πόσο βασικό στέλεχος του γκρουπ είναι. Ο Kiko Loureiro στις κιθάρες αποδυκνύει πόσο καλά έκανε ο «αρχηγός» που τον πήρε στην ομάδα, άλλωστε βαρύ το βιογραφικό του στους Angra ενώ επίσης πολύ καλό drumming μας έδωσε ο Verbeuren. 60 λεπτά δεν είναι ποτέ αρκετά για Megadeth αλλά δεν μας άφησαν παραπονεμένους.
Έπειτα από το αναμενόμενο μισάωρο ετοιμασίας, και την αποκάλυψη του επιβλητικού σκηνικού με τα ρόπαλα- σήμα κατατεθέν των γκρουπ- οι stars της βραδιάς μπήκαν με κλωτσιά στην πόρτα θα έλεγα! «Lift Me Up», «Τrouble» και το υπέροχο και «ραδιοφωνικό» «Wash it all away» εκτόξευσαν τον κόσμο στα ύψη εν μέσω πολλών εφέ και φωτιών ενώ η θεατρικότητα του Ivan Moody ξεδιπλώθηκε στο «Jekyll & Hyde» αποδυκνύοντας πόσο σπουδαίος και θεότρελος frontman είναι. Η ομώνυμη διασκευή των Bad Company νομίζω ότι τους ταίριαξε γάντι χρωματίζοντας την με τον δικό τους ήχο και δικαίως συμπεριλαμβάνεται στο setlist τους. Τα «Got your six» και «Βurn it down» είχαν την τιμητική τους όπως και η επίσης ταιριαστή διασκευή «Blue on black» ενώ οι τόνοι έπεσαν και τα φώτα χαμήλωσαν και από ένα πρόχειρο σαλονάκι ακούσαμε από Ζoltan και Ivan «Τhe tragic truth» και την ακουστική version του «Wrong side of heaven» το οποίο όμως θα προτιμούσα στην κανονική του εκτέλεση καθώς θεωρώ πως χάνει την δυναμική του.
«Never enough» μετά από ένα εξαντλητικό drum solo με τον Ivan να ανεβάζει κάποιους από το κοινό με μια αυτοσχέδια σημαία κλείνοντας το κυρίως μέρος του live χοροπηδώντας όλοι μαζί.
Η ώρα του encore και γροθιά στο στομάχι (ή και αλλού από τους πολλούς αφηνιασμένους πιο μπροστά…) με το υπέροχο «Ιnside out» ενώ το live κλείνει με «The bleeding» και υπο τους ήχους της δικής τους εκδοχής του «The House of the Rising Sun» χαιρετούν επι αρκετή ώρα τον κόσμο.
Ο ήχος καθ'ολη την διάρκεια και των 2 γκρουπ ήταν σχεδόν άψογος, βοήθησε θεωρώ σε αυτό και ο χώρος αν και όχι αμιγώς συναυλιακός. Στα μείον, έχοντας εμπειρία απο πάμπολλα άλλα live, το ύψος της σκηνής ήταν απαράδεκτα χαμηλό καθώς θα έπρεπε να είσαι άνω των 1,90μ για να πεις οτι βλέπεις κανονικά!
Επίσης θα σκεφτόμουν πως οι FFDP ίσως έχουν και μια ιδιαίτερη επαφή με το κοινό προσέχοντας την κάθε τους εμφάνιση ξεχωριστά, κάτι το οποίο όμως διαψεύστηκε πανηγυρικά καθώς ουκ ολίγες φορές ο Ivan προέτρεπε τους «Ρουμάνους» (….) να εκδηλωθούν. Το κοινό αναγκάσθηκε να αποκαταστήσει την ταυτότητά του φωνάζοντας ρυθμικά «Βulgaria» και επιτέλους έτσι κατάλαβαν έστω και αργά που έπαιζαν οι Αμερικάνοι οι οποίοι γενικά ως λαός μας θύμισαν για άλλη μια φορά ότι δεν φημίζονται και ιδιαίτερα για τις γνώσεις τους στην γεωγραφία…
Επίσης θα σκεφτόμουν πως οι FFDP ίσως έχουν και μια ιδιαίτερη επαφή με το κοινό προσέχοντας την κάθε τους εμφάνιση ξεχωριστά, κάτι το οποίο όμως διαψεύστηκε πανηγυρικά καθώς ουκ ολίγες φορές ο Ivan προέτρεπε τους «Ρουμάνους» (….) να εκδηλωθούν. Το κοινό αναγκάσθηκε να αποκαταστήσει την ταυτότητά του φωνάζοντας ρυθμικά «Βulgaria» και επιτέλους έτσι κατάλαβαν έστω και αργά που έπαιζαν οι Αμερικάνοι οι οποίοι γενικά ως λαός μας θύμισαν για άλλη μια φορά ότι δεν φημίζονται και ιδιαίτερα για τις γνώσεις τους στην γεωγραφία…
Όπως και να’χει η η βραδιά ήταν χορταστική γεμίζοντας το μυαλό μας με μια ακόμη ανεκτίμητη μουσική εμπειρία η οποία εμπλουτίστηκε ακόμη περισσότερο στον δρόμο της επιστροφής με το μέτρημα και την καταγραφή για κάθε σαμαράκι που είχε η Σόφια όπως και με την αποτελεσματικότητα των φρένων του λεωφορείου καθόλη την διαδρομή…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου